Eerlijk gezegd is Mumbai niet de eerste stad waar je naar toe zou gaan als je op zoek bent naar Biophilic Design. Van de bevolking leeft 55% in een sloppenwijk, een ander groot deel van de stad bestaat uit vervallen koloniale gebouwen en de rijken wonen afgesloten in gated communities.
Mumbai is een stad van extremen. Het is een van de meest besproken steden als het gaat over mondiale stedelijke trends. Ondanks de chaos zijn er een paar Biophilic schoonheden te ontdekken in Mumbai, te beginnen bij je aankomst op Mumbai International Airport.
Ontwerp van Skidmore, Owings & Merrill (SOM)
Mumbai International Airport is waarschijnlijk het mooiste vliegveld ter wereld. Het sculpturale plafond is oogstrelend. Het ontwerp wekt de indruk dat de kolommen overvloeien in het plafond. Hierdoor ontstaat een elegant lijnenspel en een organisch patroon. De kolommen lijken op boomstammen vanwaaruit takken groeien. Tegelijkertijd heeft het ook veel weg van een prehistorisch exoskelet van een mysterieus zeewezen. Het meest spectaculaire deel van het gebouw is de vertrekhal. Maar ook als je arriveert in de lagere aankomsthal kan je al een glimps van het bijzondere plafond opvangen. De kolommen steken door de vloer en geven zo een zicht op het plafond. Naast het opmerkelijke plafond zijn nog allerlei Biophilic juweeltjes te ontdekken. Van groene wanden met hartjes tot aan de meest elegante lampen.
Ontwerp van Sanjay Puri Architects
Dit gebouw lijkt op een vriendelijk anime figuur. Het ziet er schattig en knuffelig uit. Alle muren zijn afgerond en naadloos. De hele vorm van het gebouw is organisch met uitzondering van het grote raam bovenin. Het raam geeft het gebouw een orientatie en een sculpturale kwaliteit.
Ontwerp van serie architects
2009
https://www.serie.co.uk/projects/269/the-tote#1
Dit gebouw is een juweeltje. Elke hoek is fotogeniek. De grote regenbomen op de locatie vormden de inspiratiebron. De buitenwereld vloeit over in het interieur. De draagstructuur is zo ontworpen dat het gebouw er uitziet als een avenue van bomen. De draagstructuur is zowel aan de buitenkant als de binnenkant van het gebouw te zien. Alleen een glaswand scheidt de twee kanten. De draagstructuren zijn gemaakt van wit gecoat staal en geven het interieur een poëtische uitstraling.
Je kan deze oase achtige co-werkplaats vinden in een van de meer dan honderd jaar oude bakstenen gebouwen op Mumbai’s Heritage Mile. Dit interieur zorgt ervoor dat je creativiteit begint te borrelen, je super gefocust bent en je met een energiek gevoel aan de slag gaat. De ruimte ziet er licht en ruim uit. De muren zijn wit en licht blauw geschilderd. Deze tint blauw werkt zeer goed in combinatie met de hoge plafonds. Je krijgt het gevoel van een blauwe zomerse dag. Het gebouw is geheel gestript tot aan z’n oude details. Er zijn ijzeren kolommen en teakwood plafond balken. De werkplekken liggen rondom een kleine atrium. Door het translucente glazen dak komt zacht licht binnen. Planten groeien volop rondom het atrium. Het wit, blauw, groen en hout vormen een perfecte balans.
Ontwerp van I.M. Kadri
In opdracht van Rajni Patel
1981
Dit gebouw is een eerbetoon, een plek voor het grote publiek en zit vol met symbolen. Het is gebouwd in memoriam van Jawaharlal Nehru, de eerste premier van India. Architect I.M. Kadri heeft in dit gebouw de essentie van Nehru proberen te vangen. Toen India onafhankelijk werd, was het een agrarisch land. Er waren regionale en politieke spanningen in combinatie met taalproblemen. Nehru zette zich in om iedereen met elkaar te verbinden. Om de spanningen uit die tijd te verbeelden plaatste de architect drie banden voor de torens. De groene helling refereert aan het agrarische verleden. De roos die Nehru vaak droeg komt terug in de trap langs de helling.
Het meest in het oogspringend aan dit ontwerp is de gedraaide toren. De facade heeft een intrigerend patroon.
De architect heeft een plek ontworpen voor Indiers om trots op te zijn en om van te houden. Hij hield rekening met hoe het gebouw zou overkomen op mensen. Het heeft het gebouw ingezet om de boodschap van Nehru levendig te houden. Het is een plek geworden voor educatie, cultuur en ontspanning.
Ontwerp van Ulhas Ghapokar
Dit is de perfecte plek om even te ontsnappen aan alle drukte in Mumbai. De terrasvormige tuinen liggen op de top van de Malabar heuvel. Omdat het park hoog ligt, is er een prettige zeewindje.
De tuinen zijn zeer geliefd bij de omwonenden en worden intensief gebruikt. Het is de plek om te sporten, selfies te maken en met vrienden af te spreken. Het is een lekker levendig park.
Het park is niet het perfecte plaatje, ze vertoont wat schoonheidsfoutjes. Dat maakt haar charmant en uitnodigend.
Kruising van Pedder Rd, Hughes Rd, Kemps Corner Flyover en August Kranti Marg
Alles aan deze plek is verschrikkelijk. De luchtverontreiniging is er zo heftig dat het aanvoelt alsof je de lucht in blokjes kan snijden. Het verkeer raast continue om je heen. Het maakt niet uit of het voetgangerslicht op groen staat, auto’s razen voorbij. Oversteken is je leven in de waagschaal gooien. Elke auto toetert en rijdt grommend langs je heen.
Midden in deze krankzinnige chaos, onder het viaduct, is geprobeerd om een positieve tegenhanger te creeren. Aan de kolommen en plafond van het viaduct hangen allerlei vrolijk gekleurde bakjes gevuld met planten.
Ontwerp van Perkins and Will & Hirsch Bedner Associates
Altamount Road, Cumballa Hill
Dit gebouw is het meest controversele op deze lijst. Vanuit een architectonisch standpunt is het een interessant gebouw. Het concept bestaat uit een gevouwen lijn waartussen de residentiele ruimtes zijn geplaatst. Hierdoor heeft het gebouw grote ruime terrasen gekregen. Het gebouw oogt luchtig, is georienteerd op de zee en heeft een groene wand.
De controverse ligt in het feit dat dit hele gebouw van 27 verdiepingen bewoont wordt door slechts één familie. Het is niet eens zeker of de familie hier wel echt woont. Dat wordt geheim gehouden uit angst voor een aanslag van Al Queda.
Het gebouw wordt omgeven door sloppen. Het uitzicht vanuit het gebouw moet shockerend zijn. Op onderstaande wikipedia pagina kan je meer vinden over de controverses en mogelijke illegale praktijken rondom dit gebouw.
Ontwerp van Hadi Teherani
2019
Mumbai is een stad van extremen. Van onvoorstelbaar arm tot aan onvoorstelbaar rijk. Een wereld daar tussenin lijkt te ontbreken. Dit gebouw is ontworpen voor de super welgestelden. Het ligt op het hoogste punt van Altamount road. Deze straat is de meest dure straat ter wereld and heeft als bijnaam India’s Miljardair Mijl. Dit gebouw heeft een significante plek in de skyline van Mumbai en kan daarom niet genegeerd worden. Naar onze mening bevat dit gebouw een aantal Biophilic elementen. Maar het gebouw heeft ook een aantal kanten die niet rijmen met ons beeld van een verleidelijke stad. Bekijk het gebouw en besluit voor jezelf wat je ervan vindt.
Het gebouw heeft drie voorkomens. Van dicht bij, van binnen naar buiten en in de skyline. Van een afstand ziet het gebouw er sculpturaal uit en het heeft een gladde zwarte facade. Hadi Teherani heeft een andere weg ingeslagen toen hij dit gebouw ontwierp. Normaal hebben de gebouwen in Mumbai een vlakke bovenkant en zijn ze structuralistisch. Hij heeft de stelling ‘less is more’ aangehouden en de top van het gebouw zo vormgegeven dat het de lucht in lijkt te groeien. De gladde zwarte facade wekt de indruk dat het gebouw zichzelf wil distancieren van de stad. Het wil geen contact maken. De bedoeling van het zwarte glas is dat de bewoners een fantastisch uitzicht hebben over de Arabische Zee (en de omliggende sloppenwijken) en tegelijkertijd geen inkijk hebben. De appartementen zijn ruim opgezet, per verdieping één woning.
Op de begane grond heeft het gebouw een groene gevel. Dit groene deel werkt goed want het breekt de schaal van het gebouw op. Het totale gebouw voelt hierdoor niet overweldigend aan.
Dr Annie Besant Road
Worli, Mumbai 400 018
ontwerp van TALATI & PANTHAKY
Dit is het derde controversiele gebouw op deze lijst. Het is India´s meest dure kantoorgebouw. De huren liggen er hoger dan in Londen of in Manhattan. De eigenaar van het pand is Praful Patel. Hij is sinds 2004 een minister in de regering van India en woont zelf ook in het gebouw.
Langs de facade groeien bloeiende planten. De witte bloemen passen goed bij de witte facade. Het gebouw staat langs Mumbai´s meest verstopte en vervuilde straat. De groene gevel is een welkom element hier.
| ´t hal van Eden |
De Jezuspoort is een pittoreske verborgen juweeltje in de stad. Het zit aan de Nonnenstraat en achter de poort ligt een klein doodlopend straatje dat zo uit een sprookjesboek komt. Oude bakstenen, casseien en allerlei kleine details. De Jezuspoort maakt deel uit van een grotere wijk die vol zit met biohilic bijzonderheden, het Groot Begijnhof. Deze wijk dateert uit de 13de eeuw en je proeft de geschiedenis als je er door heen loopt.
Ontwerp van: OKRA landschapsarchitecten www.okra.nl gerealiseerd 2011-2012
ism Studiebureau Atelier Ruimtelijk Advies
Hier is iets bijzonders gedaan. Het plein voelt menselijk aan, de planten geven het plein zachtheid en het is meteen ook duidelijk dit is een historische plek. Vermoedelijk is dit plein zelfs de ontstaansplek van Mechelen. Eeuwenlang is het plein gebruikt als marktplaats. Vanaf de 13de eeuw werd er voornamelijk graan verkocht. In de loop van de vorige eeuw nam de auto het plein over, waardoor het plein een restplek in de stad werd.
In 2011 is het plein geheel opgeknapt. De voetgangers hebben een prettige ruimte gekregen, de auto’s moeten voorrang geven aan fietsers en parkeren is opgelost in parkeergarages. Er zijn bomen geplant om het stenige karakter van het plein te verzachten en tegelijkertijd voor schone lucht en schaduw te zorgen. In lage plantvlakken staan siergrassen en bloeiende vaste planten om het plein nog levendiger te maken. Het plein staat onder een lichte helling, het loopt af richting de rivier de Dijle. Dit hoogteverschil is voelbaar gemaakt door luie traptreden in de breedte van het plein. Het plein ligt op een oorspronkelijke zandrug. Om hier naar te verwijzen zijn er zandkleurige materialen gebruikt.
Bijzonder detail aan dit plein is dat hier de oudste Frietkot van Mechelen staat. Je kan er dus aangenaam zitten en een lekker frietje eten.
Door Mechelen loopt de rivier de Dijle, maar ook een aantal vlieten. Dit zijn kleine stadskanaaltjes of bijriviertjes van de Dijle. Door de jaren heen zijn de meeste vlieten gedempt of overdekt. Een paar jaar geleden heeft de gemeente met succes een aantal vlieten weer geopend en opgeknapt. Hieronder staan drie plekken waar je van de vlieten kan genieten.
De Botermarkt is een levendige ontmoetingsplek voor veel Mechelaren. Jongeren hebben er hun eigen stek. Kinderen kunnen er spelen in de fontein. Volwassenen en ouderen kunnen er genieten op een van de terrasjes.
De helft van het plein is open gemaakt voor de vliet. Langs het water groeien oeverplanten. Ze geven de Botermarkt een zachte uitstraling, waardoor het nog prettiger vertoeven is op de terrasjes. Op het plein zijn ook meerstammige bomen gepland die twee keer per jaar bloeien.
Ontwerp van: OKRA landschapsarchitecten www.okra.nl gerealiseerd 2016
Entree: Befferstraat en Rik Wouterstraat
De Rik Wouterstuin is een kleine openbare stadstuin (700m2) die voelt als een verborgen plek in de stad. Vanuit de Befferstraat kom je via een smalle doorgang in de tuin. Het eerste waar je langs loopt is een opengelegde vliet. Het glasheldere water is ondiep en je ziet keien op de bodem liggen. Dit geeft een rustgevend effect. Je loopt naast de vliet de tuin binnen. Langs het water is een natuurstenen rand, die op een aantal plekken verhoogd is en waar je op kan zitten. Er is in het ontwerp slim gespeeld met het contrast tussen strak en natuurlijk. In de tuin kan je echt een tijdje verblijven. Voor de kinderen zijn er speeltoestellen en de kunstwerken zorgen ervoor dat je er even kan wegmijmeren.
De tuin is vernoemd naar de kunstenaar en oud-buurtbewoner Rik Wouters. De kunstenaar wordt geëerd met een muurschildering van Gijs Vanhee en een bronzen zelfportret.
Openingstijden
April t./m. September: 9u – 21.45u
Oktober: 9u – 19.45u
November t./m. Februari: 9u – 18.45u
Maart: 9u – 19.45u
In de vliet langs de Melaan,
Ontwerp van David Driessen
Naast het conservatorium loopt een stukje vliet met daarin een paar bijzondere fonteinen. Ze reageren op bewegingen. Hoe drukker of hoe meer je beweegt hoe sterker de fonteinen reageren. Als een dirigent kan je de fonteinen van de waterpiano bespelen. Je kan hoger laten spuiten of in een sneller ritme laten gaan.
Het voetpad langs het water is heel slim een halve meter lager aangebracht dan de rijweg. Zo ervaar je als voetganger het water nog sterker.
De rivier de Dijle loopt dwars door Mechelen heen. De huizen en straten liggen een stuk hoger. Vaak zijn de huizen met hun achterkant naar de rivier gekeerd waardoor de rivier deels verstopt voor de stad is komen te liggen. Door het vlonderpad kan je nu het water van dichtbij ervaren. Tegelijkertijd krijg je de stad van een andere kant zien.
Het vlonderpad drijft, als je loopt deint het pad met je mee en geeft het een vrolijke ervaring aan je wandeling. Krachtige vlinderstruiken groeien uit kieren en gaten van de oevermuren. Vanaf het vlonderpad kan je een bonte verzameling architectonische juweeltjes bewonderen. Van eeuwenoud tot aan hedendaags.
Het vlonderpad loopt vanaf het Maalderijstraatje tot aan de Van Beethovenbrug.
De Grootbrug, of ook wel de Hoogbrug genoemd, is om twee redenen een bezienswaardigheid. De brug zelf is zeer bijzonder. Het is vermoedelijk de oudste stenen brug van Vlaanderen en dateert uit de 13de eeuw. De boogbrug is gemaakt van zandsteen en heeft 4 gewelven. Daarnaast hangen aan de ijzeren reling van de brug plantenbakken vol met uitbundige bloeiende planten. Je kan niet over deze brug lopen zonder een vrolijk gevoel te krijgen.
Midden in de historische binnenstad kan je een groene oase vinden, de Kruidtuin. Mechelaren noemen hun park liefkozend ‘den Botanique’. Net als grote delen van de stad vindt het park zijn oorsprong in de 12de eeuw, maar pas na WO I is het een publiek stadspark geworden. Van de oorspronkelijke inrichting is niets meer terug te vinden. In 1862 is het park veranderd in een Engelse landschapstuin. Het ontwerp hiervoor is gemaakt door Louis Fuchs.
In het park staat een standbeeld van kruidendokter Dodoens. Hij was vanaf 1541 dertig jaar lang de stadsgeneesheer van de stad. Rondom zijn beeltenis zijn 250 verschillende kruiden gepland.
Openingstijden
Maart t/m Oktober 8-21u
November t/m Februari 8-19u
Ontwerper: Mark Goss
Net om de hoek van de Korenmarkt zie je boven een krantenwinkel een cirkel vol met uitbundig gekleurde bloemen. Op het eerste gezicht is het een vrolijk beeld: kleurrijk en vol met bloemen. Kom je dichterbij dan kan je de rauwe randjes van het kunstwerk ontdekken. De cirkel heeft bruine tanden en kleuren druipen van de bloemen af. Dit is een muurschildering van de Britse kunstenaar Mark Goss en maakt onderdeel uit van het project Mechelen Muurt. De stadskunstenaar Gijs Vanhee (dezelfde kunstenaar als van de Rik Wouterstuin) heeft verschillende kunstenaars uitgenodigd om blinde muren in de stad te verrijken. Meer schitterende muurschilderingen van het project Mechelen Muurt, met biophilic elementen erin, zijn te vinden op de volgende locaties:
Onderwaterhond van Smates, De Langhestraat
Alicia Duerne van Milu Gorrech, De Langhestraat
The Gift van Gijs Vanhee, Korenmarkt
Pelikaan van Dzia, Lekkernijstraatje
Mechelen Muurt https://toerisme.mechelen.be/mechelen-muurt
Door de hele stad heen vind je deze bloeiende schoonheden. Ze vrolijken de stad op met hun bonte kleuren. Dwaal door de stad en je komt ze vanzelf tegen.
Voor de een een toppunt van charme, voor de ander een kleine nachtmarry, maar wel absoluut een biophillic element dat door de hele stad voor komt: kinderhoofdjes. Wees dus voorbereid. Als je op pad gaat van het ene naar het andere juweeltje in de stad, trek dan niet te elegante schoenen aan.